65. Onherroepelijk
Onherroepelijk
ochtendzon
strijkt zijde zacht
over vlak land
sporen weerkaatsen
voortrazende verplaatsing
in dit grensgebied
ga ik en mijn schaduw
vanuit stilstand
stap voor stap
op weg
onherroepelijk
Op vierjarige leeftijd komt hij, samen met zijn ouders, broers en zussen vanuit Bergen op Zoom in de Fatimawijk van Roosendaal wonen.
Achter het huis: park de Verfraaiing, daarachter weidse weilanden, open akkers, boomgaarden, fraaie houtwallen en meanderende waterlopen, hier en daar een boerderij. Deze omgeving vormt het uitgangspunt om in beelden te fantaseren. Al gauw worden deze beelden omgezet in woorden die de basis leggen voor zijn poëzie.
De inspiratie verbreedt: films, teksten, ontmoetingen en alledaagse gebeurtenissen vormen nu ook vertrekpunten om te komen tot gedichten.
Hij wil voldoende ruimte laten en geven om als lezer een eigen ervaring te beleven.
Het gedicht is het begin en als zodanig voor hem niet af.
Naast het schrijven van gedichten krijgt zijn inspiratie vorm in sculpturen. Hierbij wordt zoveel mogelijk weggelaten om tot de kern te komen, met de ruimte om er als toeschouwer een eigen invulling aan te geven.
— Dook
